top of page

Աշխարհը լի է անցած սերերով

Քեզ գրում եմ երկնքից

ընկեր

(ոչ□ չեմ մահացել□ օդանավի՛ց...)

ամեն մայրցամաքում

ես մի սեր եմ թողել

կամ էլ երկու

ու արևմուտք եմ թռչում

□հիմա

ծռմռվում են եզրերը ծովի

(մանկությանս տաշտին է նման այս վայրկյանին)

տներ են սերերս

ներքևում փոքր ու մեծ

ուր ապրել է սիրտս քոչվոր

մի օր

կամ□ կարճատև մի ժամանակ

արևելք

արևմուտք

հարավ

ինձ կանչող մերկ ձեռքեր են առողջ

սերերս

քարկտիկներ`

ցրված կանաչի մեջ

ու ճմլում եմ քիթս

քմահաճ

երկու ձեռքով

ինչպես մանուկ

մեջքի վրա պառկած

աշխարհը լի է անցած սերերով

ընկեր

փո՛քր է ապահով

ու

տաք

ինչպես մանեժ

(ճաղերը սերերս են ուս-ուսի)

գրիչս ընկնում է

ակամա ու անձայն

ինչպես խաղալիքը

ձեռքից

քնած մանկան


bottom of page