top of page

Երդիկից թափանցող լույսի տակ

Երդիկից թափանցող լույսի տակ

հիշողությունս

դեմքով միշտ դեպի ինձ

գնում է ետ-ետ

ետ-ետ

ինչպես եկեղեցուց

անզգույշ հեռացող կին

ու

քիչ անց

կրկեսում ենք կրկին

ես` երեխա

և քեռիս ուսուցիչ

նորից

երեսնամյա

նա նայում է

ոտքերին աղջիկների

իսկ ես` փղին ու տղային

որ փորձում է կուլ տալ

նետերը սուր

ինչ ջե՜րմ էր արևը

և մատներդ

եռացող թեյնիկը

խոհանոցում

և մայրս

ձեռքերը լվացքի

տաք ջրի մեջ

հիշողությունս

կծկվում-փոքրանում է

եռման ջուրն ընկած

բրդյա ձեռնոցի պես

փոքրանո՜ւմ

փոքրանում է

հետզհետե

վերածվելով կորա՜ծ ժամանակի


bottom of page