top of page
Աշնան վերջին օրն է
կիրակիս է վերջին
ետ եմ նայում դարձյալ
բարձր լեռան ծերպից
կյանքս տատիս տատի գործած գորգի նման
տեղ-տեղ ցեցը կերած
տեղ-տեղ կապույտ կարմիր
հե~յ ահարկու լեռներ
շաբլոն ձեւեր անթեւ
տեսեք ոնց եմ վերից սահում ընկնում ներքեւ
լազուր ջրի միջով վազում մանկան նման
ապա թռչում բարձր կատարներից անդին
ու
հանդարտվում այնտեղ
Հորս գրկում
նորից
հե~յ ծերացած կույսեր առանց հիշողության
անսեր խտացումներ ափսոսանքի փոշու
աշնան վերջին օրն է
այնտեղ
բարձրի տանն իմ
Հայրս նորոգում է սառցե թագերը ձեր
bottom of page