top of page
Ոչ… չար չէր պառավը հեքիաթի
ավելի
քան հեռացող մենությունը այս
ականջիս մեջ
մարմինս չար-չար-վում է
վհատ սավանիս տակ ու ծըռ-մըռ-վում
ինչպես չըս-տաց-վող ու չստացվող
սոնետի տող
ճանաչո՞ւմ ես պահարանում ապրող պոետին այն
որ կարդում է միայն գիշերվա մեջ
բառերը բախվում են կույր դռներին ու
ընկնում վայր
անշունչ չը-րըխ-կո-ցով
ինչպես թռչուն
ոչ չար չէր պառավի հռհռոցը
ավելի
քան խոշ-տան-գող լռությունը
այս թատերական
մարմինս ճը-մըրթ-վում է
վերջնական
անկողնուս մեջ
ինչպես թուղթն այս
իր վայրէջքից առաջ
աղբամանում
հ.գ. բայց աստեղ չի ավարտվում հեքիաթը
բացվում է պահարանը մի օր
տխեղծ ճռռոցով ամոթալի
ինչպես աղիքների ձայն
դե իհարկե
խորհրդավոր ընթրիքի սեղանի շուրջ
պոետները գիտեն հուդաների լեզուն
ամեն բառ մեխված է նախապես
էջի վրա – ինչպես Քրիստոս
bottom of page