top of page

ՀԱՆՑ ՇԱՀՐԵԶԱԴԵ

Միրաժ ու խաչանախշ

մի դուռ է

առանց եկեղեցու սակայն

ինչպես դեկոր

բացում եմ

ու ներս մտնում անապատ

միանգամից

Դեր Զոր – ավազը

դեղին

անշարժ

ինչպես մահացած ջուր

հեքիաթ եմ պատմում փշերին՝ հանց Շահրեզադե

լուսաբացին ավազն ինձ նվիրում է ոսկրե վզնոց

դե գնամ քույրեր

հարսներ

արդեն ուշ է

շնորհավոր ձեր քունը հարյուրամյա

ի՞նչ թուրմ կաթեցնեմ

ավազի ականջի մեջ

որ սիրուն երազներ պարգևի ձեզ

հ.գ. իմ զեխ կրկնվող երազի մեջ

նույն հարեմն է միշտ ու նույն փաշան

որ գալիս է խեր-շառ անելով

կուսաբույր թզբեհը իր պտուկաշար

ու լկտի նայում

աչքերիս մեջ

հ.գ. 2 ուզում եմ դնել անիվների վրա

սառցե պալատը աստվածների

ու գլորել մինչեւ Դեր Զոր

հալվելն եմ ուզում տեսնել ես

նրանց մարմինների` հաջորդաբար

կիզիչ արեւի տակ անապատի


bottom of page