Անապատի հարսն եմ ես
հարյուրամյա
արնած աչքերով խելագարի
ես ծնվել եմ չքնաղ
կույս Թամարի
յաթաղանով խլված
կուսությունից
այսօր իմ հարսանիքն է
տարա - նինա՜
ծփում է Դեր Զորը քողիս հետ
որպես մեկ ճերմակ ամբողջություն
մեկուկես միլիոն ուրվականներ
պարում են շուրջս
աղերսելով
որ մնամ այստեղ - իրենց կողքին
մնալը կմնամ
արդեն պարզ է
ես թաղում եմ կոշիկներս
ավազի մեջ
ու որսում արմատներս
միանգամից
մետաղե կարթերով կրունկներիս
այսօր իմ հարսանիքն է
տարա - նինա՜
տնկված եմ մեջտեղում
փշեփնջով
չեմ գնում
խելա՞ռ եք
ես ծառ եմ
ե’ս եմ անապատն այսօրվանից
հ.գ. .... քիչ անց շպրտում եմ ավանդաբար
տարոսի փշե փունջը
ուսովս ետ
հույսով
որ այն կկորչի
սև խոռոչի մեջ տիեզերքի