(երբ սրտիս ցուրտը համընկնում է գիշերվա ամենացուրտ կետին)
Ճիշտ էր ասում տատս
որ եթե հայելին կոտրվի
վատ բախտ կունենամ ես
յոթը տարի
մեկ-մեկ
սիրելիներս կորչում են
բաց երկնքում
մանկան թռցրած
կայտերի պես
ձեռքիս մեջ թողնելով
սոսկ բարակ թել
կամ իրենցից մի բան
անկողնուս մեջ
որտեղ ես չեմ քնի
պա՛րզ է
այսուհետև
այսօր տաք օր է – թեպետև
երեկ անձրևեց ամբողջ գիշեր
աչքերիս սեւ ներկը հոսել է
այտերովս՝ հավասար վար
ես նման եմ հիմա ծաղրածուի
նկարված արցունքներով
եռանկյունի
ի՞նչ բառ
առաջինը ծու՛խն էր
հետո թռչուններն են արթնանում
իսկ աքլորը կանչում է
ավելի ուշ
ու սա ես չեմ ասում
պարզապես
քանզի այն հնչում է
երգիս մեջ
ավելի լավ
ես իրո՛ք արթնացել եմ գյուղում
փայտի ճթճթոցից վառարանում
ցրտի հերոսական ճիգի ժամին
երբ ըստ պապիս
գիշերը վերջին փորձն է անում
հանձնվելուց առաջ
առավոտին
տատս ճիշտ էր
ես վատ բախտ ունեցա
այդուհետև
սիրելիներս կորչում են
ահավասիկ
ինչ-որ բան
մոռացած
բարձիս վրա
իսկ քամին
ա՜խ ինչ արագ է լցնում քամին
նրանց դատարկ տեղերը անկողնուս մեջ
որտեղ
պա՛րզ է
ես չեմ քնի
մեռցնես էլ չեմ քնի
այսուհետև
հ.գ. կյանքս` խաղ երաժշտական աթոռների
սիրելիներս մերթ պարում են ու մերթ չկան
համբուրվո՞ւմ են կողքի մութ սենյակում
թաքուն ուրիշի հետ
թե՞ մահացել են ու այսուհետ
չեն հայտնվի իմ կողքին
երբեւիցե