top of page

Վերջին օրը հիվանդանոցի պատուհանի մոտ` եղբորս հետ

(գուցեև կույր է մահվան հրեշտակը)

Եղբա՛յր

տեսնո՞ւմ ես թռչունին այն

որ ճախրում է խաչից վեր

զանգակատան

(այսպիսի՞ն է լինում Հայր

տեսարանը

մահացողի պատուհանից

սովորաբար)

բժիշկը վստահ է

որ չես ձգի մինչև լույս

ես դնում եմ կոշիկներդ տոպրակի մեջ

ա՜խ... ինչպես կկոտրեի

մահ`

սառցե դեմքդ

բարակ կրունկներովս այս մետաղական

գալով Քեզ` Հայր

Դու ամեն բան արել ես

որ ատենք Քեզ ազգովի

ու

անհատաբար

բայց միևնույն է մի մեծ խումբ - վախից`

դեռ զբաղված է երգելով փառքիդ համար

ի՞նչ օգուտ որ

վերևում է արեգակը...

ցուրտը խորանալով դառնում է դող

գրկվենք ու հավասար խղճանք իրար

ի՞նչ գիտես

գուցե ինձ է տանելու հենց լուսադեմին

մահվան կույր հրեշտակը նիզակավոր


bottom of page