Վարձված ծովափնյա սենյակ

Չեմ սիրում ծովափն այս

պատուհանից

սրթսրթացող սավանը

հյուրանոցի

անկողինս քաշում է ինձ իր մեջ

ինչպես սև խոռոչը

տիեզերքի

չեմ սիրում և ծովափը

այս ժամին

ավազը վերքոտած

կոնքերիս տակ

խռմփոցը ալիքի

տատիկիս պես

որ ուռչում էր երկար մի այտի տակ

ապա ընդհատվում արագ

կարճատև փնչոցով անսպասելի

ծով`

դո՛ւ էլ կին ես հավանաբար

ընդերքդ` հոգնած ընդերքիս պես

լցված սերմերով

բարկությամբ

ու

խորտակված նավերով

երազների