top of page
Առաջին անգամ
երբ հարցրիր ինձ
- Մոցարտ սիրո՞ւմ ես
ես հիշեցի տուփը շոկոլադի
որ թաքցնում էր մայրս գրքերի տակ
մինչև հնչեց □Սրինգը կախարդական□
անսպասելի
և դու գրկեցիր ինձ
վարագույրին հենված
մանկությանս վերջին արարի պես
այնուհետ դա պար չէր - գործ էր
նոր կորեր էինք լցնում մենք
սենյակի մեջ
իմ մարմինը զբաղված` ինչպես գործիք
- դե իհարկե սիրում եմ Մոցարտ
և բացի այդ
այնքան վաղո՜ւց է
որ չեմ պարել
bottom of page