top of page
Երազս՝
մարտադաշտ ձմեռային
կրակոց
ու կարմրում է ձյունը
կոնկրետ մի տեղ
կամուֆլյաժ նույն դեմքն է
ժպիտը կես
կարծես լավ բան է հիշել զինվորը
մահից առաջ
սակայն մեղավորը ես եմ՝ ես
որ դու չկաս
միտքս արթնացավ ինձնից ուշ
ես պետք է թաքցնեի քեզ
կառնավալի փեշիս վրանի տակ
իսկ նրան
որ դռանը համբերատար հենված
սպասում էր
(այդպես էլ մնաց ինձ հանելուկ
ո՞ւր կորավ
քո մյուս գուլպան)
պիտի ասեի չքմեղ հեկեկոցով
թատերական
Համլե՞տը - օ՜ նա վաղուց
վաղո՜ւց չկա
մահդ՝ բամբասանք չափազանցված
չեմ սիրում գիտես անճաշակ բան
երազումս՝ օ՜ Համլետ
միշտ նույն մարդն է
ես պատռում եմ սև թուղթը
ամեն գիշեր
ու ցրում օդի մեջ
փաթիլների նման
պատշգամբից կախված
երկտակված՝ համարյա թե
սպասում եմ վերադարձիդ
չկա՛ս
չկա՛ս
մեկ օ՛ր էլ -
ու կդիպչեն մազերս
վարդի թփին
bottom of page