top of page

ՔԱՄՈՒ ԶԱՎԱԿՆԵՐՆ ԵՆՔ ՄԵՆՔ

(ես կրում եմ գեները քամու ու Արարչի)


Ես քամու զավակն եմ քմահաճ

հիշողությունս լի շրշյուններով

փշրվող տերեւների` կոնքերիս տակ

ես եւս սկսում եմ բարձունքներում

ու վերջացնում

գաճաճ թփերի տակ – անակնկալ

քամու զավակն եմ ես ապօրինի

քամու գիտակցությամբ ու

ու կամքով տիրոջ

գրքի մեջ է խոսքն իմ

բացառապես – իսկ լեզուս` համր

պատկերի նմանությամբ երկնավորի

քամու զավակն ես դու

այո դու էլ

մատներդ մազերիս մեջ անվերջորեն

որ տանում-կորցնում է ամեն բան

նախ այն վերածելով փոշու

անվերադարձ

գաղտնաբառը մեր կլինի լռությունը

չը-մոռանաս

որ ճանաչենք միմյանց

երբ հասնենք տեղ


bottom of page