top of page
Ես եմ... օվկիանոսն ու ավազը
ծովափնյա այդ ժամն է ցուրտ
բառերը դարձել են փխրուն այնքան
թեթեւ իսկ դիպչելիս իսկույն
վերածվում են վանկերի անկապ
լավագույն դեպքում տողադարձվում
եւ կամ
ցրվում-լուծվում են պարզապես
անեզր ավազի մեջ
առանց հետքի
ես եմ... օվկիանոսն ու ավազը
նուրբ երրորդություն առօրեական
ու գալիս է հեռվից Աստված
Տերն արդեն մազերս է համբուրում
տատիկս` ոտքերս առաջվա պես
ծովախոտի կպչուն համբույրներով
Տիրոջ հետ սինխրոն համարյա թե
իսկ ինձ օ~ զարմանք
կենտրոնում այդ
գայթակղում է ոչ այնքանպլատոնական
սիրո այդ անհեթեթ եռանկյունին
որքան այն միտքը որ եւս
մեկ ուրիշ բան կա ուրեմն
մակերեսից անդին
մի տեղ
bottom of page