Մուկո՛ւչ հիշո՞ւմ ես հռհռոցս
երբ ասացիր ինձ անունդ
այդ օրը
ձեռքդ ոնց մնաց օդում կախված
(մի ծաղիկ կուչ եկավ թփերի տակ)
օ~հ դու ջահել էիր այն ժամանակ
չգիտեիր
թե որքան դաժան են
սիրուն աղջիկները սովորաբար
իսկ հիմա
տարիներ անց այստեղ
օտար լեզուների ժխորում այս
«Մուկուչը» հնչում է մեկ այլ ձեւով
ու երբ մոռանում եմ ազգությունս
սկսում է ինձ դուր գալ մինչեւ անգամ
Մուկո~ւչ – ես սիրում եմ հիմա անունը քո
ձեռքդ` որ մնաց օդում կախված
(ծաղիկը` որ կուչ եկավ թփերի տակ)
Մուկուչ լսո՞ւմ ես
Մու-կուչ
չեմ ձանձրանա անունդ կրկնելուց
մինչեւ լույս – բայց արդեն լույս է
մի ծաղիկ բարձրացավ թփի վրա
այդ ե՞րբ լուսացավ Մուկուչ
– Մուկուչը ի՞նչ է հարցնում է նա
Մուկուչը Մուկուչ է ասում եմ
անունդ կրկնակի համտեսելով
շոշափում եմ կյանքս գիշերվա մեջ
տատիկիս տոպրակը կարծես լինի
խճճված թելեր են ու ասեղներ
կրկնում եմ անունդ անվերջ
Մուկուչ
Մուկուչ
գիտես ի՞նչ Մուկուչ
անունդ փրկում է ինձ ամեն անգամ
հ.գ. ես Մուկուչ եմ կանչում հիմա
անծանոթ տղաներին այս քաղաքի
որպեսզի առիթ տամ շուրթերիս
դիպչել անվանդ կրկին անգամ
– Իմ անունը Մուկուչ չէ – ասում են
– Բայց ինչ նման ես դու Մուկուչին