top of page
Դրախտից ինձ ոչինչ չհասավ
ոչինչ
ոչ մի բան
զրո
Եվան ինձ ժառանգություն թողեց միայն
երկունքի ցավը
անեծքը
եւ վախը սողացող ամեն ինչից
բախտուբրուխտի
փոշի
բախտուբրուխտի
իմ բախտի կաղ սայլն է շարժվում այսպես
մի եզը նայում է մյուսին
անհուզում` ինչպես հայելու մեջ
ու շարժվում են իրարից անկախ
սայլիս անիվները չխկչխկոցով
սարն ի վեր
սարն ի վար
կարեւոր չէ
մինչեւ պոկվում է մի ակն ու
անհավես շարժվում նախ
փոքր-ինչ առաջ
ապա խելագար
գլորվում վար
ու գնա~ց... չես բռնի այլեւս - վերջ
կուրուսյալ էր դրախտը
ու հիմա՝ սա
bottom of page